Κορίτσια στους δρόμους του Παρισιού κάνουν τρέλες. Αποκαλύπτονται στους περαστικούς και μουσκεύονται σε σιντριβάνια. Ξεσαλώνουν χωρίς ντροπή σ’ ένα παιχνίδι σαν το «θάρρος ή αλήθεια». Η Marianne Maric επανεξετάζει το μυστήριο των «γυναικείων σιντριβανιών». Σε αντίθεση με το ρωμαϊκό μεγαλείο του Φελίνι, χρησιμοποιεί τους δρόμους της Μυλούζης σαν τεράστιο στούντιο και αναμιγνύει τον ερωτισμό και το χιούμορ σε ένα απογυμνωμένο και τσιμεντένιο αστικό περιβάλλον. Ο τρόπος που μουσκεύουν τα εσώρουχά τους στους πίδακες του νερού δεν διαφέρει από εκείνους τους διαγωνισμούς για το «υγρό μπλουζάκι» της δεκαετίας του ‘80. Έχουν συναίσθηση και ελέγχουν την εμφάνισή τους, το στυλ τους, τη στάση τους. Η φωτογράφος είναι μία από αυτές και το αυτοσχέδιο σκηνικό πολιτικής ανυπακοής μοιάζει να βγήκε από editorial μόδας. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου των κοριτσιών σχεδόν δεν διακρίνονται, καθώς η δίνη των βρεγμένων σωμάτων τους είναι στο επίκεντρο. Παρόλο που μπορούμε να ακούσουμε σχεδόν τις κραυγές και το γέλιο τους, τα θολά ή περικομμένα τους πρόσωπα κρύβουν την όψη μιας φευγαλέας αθωότητας που δραπετεύει από την αιχμαλωσία. Προς το παρόν τουλάχιστον.

#girls #wild #flashing #paris #exposure #b&w #soaked #wet

φωτογραφίες: Νύσος Βασιλόπουλος, 6η Μπιενάλε της Αθήνας 2018 ΑΝΤΙ