Τα περισσότερα εικαστικά έργα αφήνουν κάποιο υλικό ίχνος. Αυτό δεν συμβαίνει με την τέχνη της Florence Jung. Οι λαθραίες, ανατρεπτικές επεμβάσεις της Jung θέτουν υπό αμφισβήτηση την αντίληψή μας σχετικά με το τι βρίσκεται γύρω μας, στην «πραγματικότητα» ή στο πλαίσιο μιας έκθεσης. Στην περφόρμανς Jung53 του 2017 (βραβείο Swiss Art), που φιλοξενείται στην AB6, η πόρτα αφήνεται μισάνοιχτη τραβώντας την προσοχή του περίεργου επισκέπτη που ίσως νιώσει την ανάγκη να μπει μέσα. Έπειτα, κάτι ή κάποιος/α κλείνει τον δρόμο, σπρώχνοντας προς τα πίσω τους επισκέπτες που τώρα αισθάνονται σαν καταπατητές. Το ενοχλητικό εμπόδιο κρατά την πόρτα κλειστή, ενώ οι απογοητευμένοι επισκέπτες αρχίζουν να την σπρώχνουν προς τα πίσω. Είναι κάποιος μηχανισμός που μπλοκάρει την πόρτα; Κάποιος φύλακας; Είναι ο καλλιτέχνης; Μήπως ένα μέλος του προσωπικού κάνει μια καθιερωμένη συντήρηση; Ο επισκέπτης μένει με την απορία, με εικασίες σχετικά με το δωμάτιο και το περιεχόμενό του, ενδεχομένως διαδίδει κι αυτός τις φήμες, αμφισβητώντας έτσι τα όρια στα οποία βρίσκονται τα τρία επίπεδα της αλήθειας: ικανοποίηση, αλήθεια της ερμηνείας και λογική εγκυρότητα. Σε τι μπορούμε πραγματικά να γίνουμε μάρτυρες και τι μπορούμε να ζήσουμε μόνο διαμεσολαβημένα;

#invisible #door #performance #incident #mystery #rumor #immaterial