Μέλος της ιστορικής Ομάδας Τέχνης 4+ (μαζί με τις Μαρία Κοκκίνου, Βάσω Κυριάκη, Renata Menis και τον Βαγγέλη Δημητρέα). Σπούδασε με υποτροφία στην ΑΣΚΤ, από όπου αποφοίτησε το 1960 με έπαινο. Ήταν μαθήτρια του Γιάννη Μόραλη. Στην πρώτη της ατομική έκθεση το 1962 στη γκαλερί Νέες Μορφές, τα θέματά της είναι τοπιογραφικά, κυρίως όψεις σπιτιών, με πολύ έντονα χρώματα σε εξπρεσιονιστικό ύφος. Το 1970, όταν επιστρέφει από το Παρίσι, η τέχνη της αλλάζει δραματικά. Τα έργα της, τα οποία απεικονίζουν γυναίκες με αφύσικα προσωπεία ομορφιάς, που η ανδροκρατική κοινωνία έχει επιβάλει μέσα από τα διάφορα πρότυπα, αντικαθίστανται από μία σειρά από πρόσωπα που γίνονται ολοένα και πιο σκοτεινά, αποκτούν έναν δραματικό τόνο και εκφράζουν τη διάθεσή της, απόρροια των προσωπικών της εμπειριών και των ψυχικών της διακυμάνσεων. Μέχρι το τέλος της ζωής της το 2006, θα κάνει πάνω από 100 τέτοια πορτρέτα. Η Σίλεια Δασκοπούλου αποτελεί μία από τις κατεξοχήν ζωγράφους «ψυχογενών ιλίγγων».

#feminism #greek #avantgarde #70s

φωτογραφίες: Νύσος Βασιλόπουλος, 6η Μπιενάλε της Αθήνας 2018 ΑΝΤΙ