Γυρισμένο στον πρώην μασωνικό ναό στο Λος Άντζελες—ένας πενταώροφος «λαβύρινθος» με μεγάλα, σπηλαιώδη δωμάτια παρόμοιο με συνεδριακό κέντρο χωρίς παράθυρα—το Temple Time ξεδιπλώνεται όπως μια ομαδική εξόρμηση σε απομακρυσμένο κατασκηνωτικό χώρο σε ταινία τρόμου. Εξερευνώντας το κάπως απόκοσμο κατάλυμα στην άγρια φύση, οι χαρακτήρες μιλούν για αυτό που βλέπουν και όχι για το πώς αισθάνονται, δίνοντας την εντύπωση ότι οτιδήποτε συναντούν είναι μια ανακάλυψη. Για κάποιους χαρακτήρες αυτές οι ανακαλύψεις μοιάζουν περισσότερο με αναμνήσεις γεγονότων τα οποία πρόκειται να επαναληφθούν—το παρελθόν και το μέλλον συμβαίνουν ταυτόχρονα μέσω αλληλοεπικαλυπτόμενων επιπέδων της πραγματικότητας. Η χρήση διαφορετικών τεχνολογιών καταγραφής βίντεο—συμπεριλαμβανομένων φορητών καμερών, drones και GoPro κάμερες δράσης τοποθετημένων στα σώματα των ηθοποιών—προσφέρουν πολυάριθμες προοπτικές και πλεονεκτική θέση, ενδυναμώνοντας τους τρόπους με τους οποίους ο Trecartin αξιοποιεί τις κινηματογραφικές ασυνέχειες. Στο Temple Time, ο στόχος και η δράση διαρκώς καθυστερούν και οι πολυεπιπέπεδες αφηγήσεις εκφράζονται μέσα από μία συμπλεγματική αντίληψη του χρόνου.

#ryantrecartin

φωτογραφίες: Νύσος Βασιλόπουλος, 6η Μπιενάλε της Αθήνας 2018 ΑΝΤΙ