Ο Πάνος Σκλαβενίτης διερευνά πώς οι διάφορες στρατηγικές συλλογικής αυτο-γελοιοποίησης και υπερ-ταύτισης μπορούν να προκαλέσουν ηγεμονικές αφηγήσεις. Μασκοφόρα γκρουπούσκουλα είναι συχνά οι πρωταγωνιστές στα συμμετοχικά κομμάτια του. Στο Cargo, ο Σκλαβενίτης δημιουργεί μια neo-tribal κοινότητα που ζει σε ένα απροσδιόριστα δυστοπικό μέλλον. Μετά από κάποια πρωτοφανή καταστροφή, στην Ελλάδα επιζεί μια, τύπου Mad Max, κοινωνική ομάδα που στολίζεται με διάφορα σύμβολα του νεοελληνικού εθνικισμού. Αυτή η κοινότητα—μεταλλαγμένο απομεινάρι μιας κάποτε ευρείας μεσαίας τάξης—διαμορφώνεται εν μέρει στη βάση μιας «λατρείας του φορτίου», μιας λατρείας των «τεχνολογικά προηγμένων πολιτισμών», αν και η κοινότητα φαίνεται να λατρεύει κειμήλια της πρόσφατης ελληνικής κοινωνικής ιστορίας, όπως τα κατάλοιπα της ευφορίας της δεκαετίας του ’90, του «οικονομικού εκσυγχρονισμού», και των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Η χορογραφία της κοινότητας αντλεί από και σχολιάζει την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, όπου μυθολογικοί έρωτες και βυζαντινοί αυτοκράτορες περπατούσαν παρέα, προσφέροντας μια ιδεολογική συμπύκνωση του «Ελληνισμού». Ο εθνο-φουτουριστικός κόσμος του Σκλαβενίτη παρουσιάζει ένα μεταφορικό στρώμα, μια επαυξημένη πλατφόρμα σχεδιασμένη για να φιλοξενήσει και να παρουσιάζει τυχαία ομάδες ερασιτεχνών και θεματικές κοινωνίες που συναντάμε στη σύγχρονη Ελλάδα.

#alterego #wellness #spirituality #self-alienation

φωτογραφίες: Νύσος Βασιλόπουλος, 6η Μπιενάλε της Αθήνας 2018 ΑΝΤΙ