Esperia Palace > 1ος όροφος > KINO

Οι Metahaven σε αυτή την ομιλία υποστηρίζουν πως πρέπει να υπερβούμε την κουλτούρα των meme για να κατανοήσουμε τις σύγχρονες σύνθετες πολιτικές πραγματικότητες. Υποστηρίζουμε την επανεξέταση της κινηματογραφικής μακράς λήψης ως έναν τρόπο να ρίξουμε φως στη φύση της αλήθειας. Ο Claude Lanzmann (1925-2018) θεωρούσε ότι «τέχνη και ηθική είναι πανομοιότυπες», μία πεποίθηση που μοιραζόταν με τον Leo Tolstoy, την οποία υποστήριζε παρόμοια στο μανιφέστο του What is Art? (1987). Η ταινία του Shoah, ένα κινηματογραφικό έργο εννέα ωρών για το Ολοκαύτωμα, που γυρίστηκε σε διάστημα έντεκα χρόνων από τα 70s έως τα 80s, περιέχει μία ερευνητική μέθοδο συναφή με το σήμερα. Πράγματι, «η αλαζονεία, ο ναρκισσισμός και η μεγαλομανία του Lanzmann, καθώς επίσης η μισαλλοδοξία και η περιφρόνησή του προς τους κριτικούς ήταν διαβόητες, όπως και το πάθος του για ζωή», όπως πρόσφατα έγραψε ο Enzo Traverso. Παρόλα αυτά, το Shoah περιέχει μια βαθιά γνώση του κινηματογραφικού μέσου και μία διάσταση σχετική με τον χρόνο που φαίνεται αντιθετική με τη σημερινή διαδικτυακή πραγματικότητα –με την συνεχή χρήση των memes και άλλων εύκολα επαναλήψιμων και μιμήσιμων μοτίβων. Όπως ισχυρίζεται ο Traverso, «η ιστορική πληγή του μαζικού αφανισμού σταματάει να εμφανίζεται ως μία αφηρημένη, μη κατανοητή κατηγορία και να μετατρέπεται σε ένα απτό τραύμα που το βιώνουν πραγματικοί άνθρωποι με το σώμα και την ψυχή τους», υποστηρίζοντας ότι το Shoah διαθέτει «την κατάσταση ενός αυθεντικού γεγονότος». 

Το έργο των Metahaven αποτελείται από παραγωγή ταινιών, κειμένων, ντιζάιν, εγκαταστάσεις και ενοποιείται εννοιολογικά από το ενδιαφέρον για την ποίηση, την αφήγηση, τις ψηφιακές υπερδομές και την προπαγάνδα. Οι ταινίες των Metahaven περιλαμβάνουν τα The Sprawl (Propaganda about Propaganda) (2015), Information Skies (2016), Possessed (2018), με τον Rob Schroder, Hometown (2018) και Eurasia (Questions on Happiness) (2018). Οι δημοσιεύσεις τους περιλαμβάνουν τα Digital Tarkovsky (2018), PSYOP (2018), Black Transparency (2015) και Uncorporate Identity (2010). Το έργο τους προβάλλεται, δημοσιεύεται και παρουσιάζεται σε εκθέσεις παγκοσμίως.