Ο Παπαηλιάκης δουλεύει στο πλαίσιο μιας δονκιχωτικής αποστολής ανταγωνισμού με τους ιστορικούς δασκάλους της ζωγραφικής. Στη ρομαντική ματαιοδοξία διεισδύουν ενίοτε θραύσματα μιας προσωπικής αφήγησης που εμπαίζει τον φορμαλισμό και διαρρέει από τον έτοιμο καμβά στην «πραγματική» ζωή. Αυτό συμβαίνει και στην σύνθεσή του που απεικονίζει δύο άνδρες κατά τη διάρκεια ενός fist-fucking. Αποτελεί συγχρόνως ένα εμβληματικό, μικροσκοπικό μνημείο της ομοφυλοφιλικής ερωτικής πράξης και μια τρυφερή απόδοση του σύγχρονου αισθήματος. Τα δύο σώματα είναι σφιχταγκαλιασμένα και το κεφάλι του διεισδυτή σχεδόν στηρίζεται στον γλουτό του εραστή-δέκτη του. Οι γήινες δερματικές αποχρώσεις της ζωγραφικής του Παπαηλιάκη, που συχνά συναντώνται σε πρώιμους αναγεννησιακούς πίνακες, συγκρούονται με τους κορεσμένους, πορνογραφικούς σαρκικούς τόνους της σημερινής ερωτικής τέχνης. Αυτός ο αναχρονισμός καταδεικνύει την αδυναμία μιας αληθινής συνάντησης των δύο αισθημάτων, για το σώμα της ζωγραφικής και το σώμα του εραστή. Πόσο βαθιά είναι η αγάπη; Πόσο βαθιά είναι η αγάπη για τη ζωγραφική; Πόσο πρωκτική είναι η εμμονή με την ιστορία;

#painting #anal #erotica #paintingmasters #arthistory #obsession #fisting

φωτογραφίες: Νύσος Βασιλόπουλος, 6η Μπιενάλε της Αθήνας 2018 ΑΝΤΙ